Nahit Ulvi Akgün Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri, Şiirleri

Nahit Ulvi Akgün (d. 1918, Milas, Muğla – ö. 12 Kasım 1996, İzmir) Şair.

Şair (Milas 1918-İzmir 1996). İzmir 2. Erkek Lisesini (1940), İstanbul E-debiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’nü bitirdi (1948). İstanbul ve İzmir okullarında psikoloji, felsefe öğretmenliği, kütüphanecilik yaptı.

İlk şiiri İzmir’de Akın gazetesinde çıktı (1936), daha sonra yeni şiir akımını benimsedi, bu akımı savunan belli başlı dergilerde göründü.

İzmir’de bir sesli şiir sergisi açan (1953), uzun bir süre de İzmir Radyosu’nda şiir saatini sunan Akgün, önceleri yalın bir söyleyişle aşk ve duygu şiirleri yazıyordu. Bunları bireyin yaşam ve toplum karşısındaki tavrını, tepkilerini işlediği şiirleri izledi.

Nahit Ulvi Akgün’ün Eserleri

ŞİİR

• Üç Gönül (M. Serpin, K. Çatıkkaş ile, 1937),
• Leyla (1937),
• Irgat (1942),
• Sebep (M. Serpin ile, 1945),
• Birisi (1955),
• Karanlıkla Bir Ağaç (1960),
• Gerçek Düş (1965),
• Evren Türküsü (1966; 1967 TDK Şiir Ödülü),
• Ağaçlar Uyanınca (1971),
• Eksilen Gökyüzü (Gerçek Düş ve Evren Türküsü ile birlikte yeni şiirleri, 1980),
• Güneş Açınca (1984),
• Yolunuzun Üstünde Bir Adam (1991),
• Birisi (bütün şiirleri, 2000).

Şiirlerinden Örnekler

MAVİ TÜRKÜ

Hep sıkılacak değilsin ya
Bırakırsın kendini bir an
Karışır gidersin doğaya
Güneş aşar deniz aşar başından
Hiç duyulmadık bir türküdür bu
Ağaçlardan sulardan gelen
Al başını git mavilere doğru
Baksana gökyüzü gülüyor maviliğinden

BİRİSİ

Bir şey var aramızda
Senin bakışından belli
Benim yanan yüzümden
Dalıveriyoruz arada bir
İkimiz de aynı şeyi düşünüyoruz belki
Gülüşerek başlıyoruz söze

Bir şey var aramızda
Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek
Fakat ne kadar saklasak nafile
Bir şey var aramızda
Senin gözlerinde ışıldıyor
Benim dilimin ucunda

HER ŞEY YERLİ YERİNDE

Hiçbir şey değişmeyecek o gün
Göçüvereceksin bu insan kalabalığından
Gelmemiş gibi olacaksın dünyaya
Sanki bu odada sen oturmadın
Sen giymedin bu elbiseyi
Ağlamadın
Gülmedin
Yemedin bu ağacın meyvasını
Bütün maceran
Bir varmış
Bir yokmuş

BÖLÜK BÖRÇÜK

Bölük pörçük imgeler
Hani pul pul serpilen
Şenlikte düğünde görülen
Yağmur bu ne çabuk geçer

Bölük pörçük düşler
Sırtında bir ölü
Bu ağır yükü
İndirince çilen biter

Bölük pörçük düşünceler
Yüzün yarım aynalarda
Öteki yarımı arar da
Deli gibi yollara düşer

Bir gelir bir gider
Bilemezsin ne yapacağını
Yadırgarsın çağını
Tanıyamaz seni görenler