Juan Ramon Jimenez

Juan Ramon Jimenez Kimdir? Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Juan Ramón Jiménez (D: 24 Aralık 1881, Moguer, İspanya – Ö: 29 Mayıs 1958, San Juan, Porto Riko) İspanyol şair.

Juan Ramón Jiménez, 1956’da Nobel Edebiyat Ödülü‘nü alan İspanyol şair.

Jimenez, kısa bir süre Salamanca Üniversitesi’nde öğrenim gördükten sonra 1900’de şair Ruben Dario’nun çağrısı üzerine Madrid’e gitti. Aynı yıl Almas de violeta (Menekşe Ruhları) ve Ninfeas (Nilüferler) adlı ilk iki şiir kitabı yayımlandı. Sağlıksız bir bünyesi vardı; Madrid’den de sağlık nedeniyle ayrıldı. Bu dönem yapıtlarından Pastorales (1911), Jardines lejanos (1905; Uzak Bahçeler) ve Elegias Puras’ta (1908; Saf Ağıtlar) serbest nazımla bireysellik ve öznelliği öne çıkarması açıkça Darfo’nun etkilerini yansıtıyordu.

1912’de Madrid’e dönen Jimenez, sonraki dört yıl boyunca sanatta yeniliklere açık gençlerin bir araya geldiği Residencia de Estudiantes adlı öğrenci yurdunda kalarak kurumun çıkardığı dergileri yönetti. 1916’da New York’a gitti ve Rabindranath Tagore‘un şiirlerini İspanyolcaya çeviren Zenobia Camprubi Aymar’la evlendi. İspanya’ya dönünce Diario de un poeta reden casado’yu (1917; Yeni Evli Bir Şairin Günlüğü) yayımladı. 1948’de Diario de un poeta y mar (Bir Şairle Denizin Günlüğü) başlığıyla yeniden yayımlanan bu kitapla la poesia desnuda (çıplak şiir) dediği, bütün fazlalıklardan arınmış, biçimsel ölçülerden kurtulmuş serbest ve saf bir şiire yöneldi. İspanya İç Savaşı’nda (1936-1939) Cumhuriyetçi güçlere katılan Jimenez daha sonra Porto Riko’ya yerleşerek kalan ömrünün büyük bölümünü orada gönüllü sürgün olarak geçirdi.

Jimenez öncelikle şair olmasına karşın ülkesi dışında daha çok Platero y yo (1917; Platero ile Ben, Bir Endüdüs Ağıtı, 1969) adlı, bir adamla eşeğinin öyküsünü anlatan duygusal kitabıyla tanındı. 1920’de karısıyla birlikte İrlandalı oyun yazarı John Millington Synge’in Riders to the Sea (Denize Giden Atlılar) adlı oyununu çevirdi.

Çalışmaları arasında en tanınmışları Sonetos espirituales 1914-1915 (1916; Tinsel Soneler, 1914-1915), Piedra y cielo (1919; Taşlar ve Gökyüzü), Poesia, en verso 1917-1923 (1923; Manzum Şiirler), Poesia en prosa y verso (1932; Düzyazı ve Manzum Şiirler), Voces de mi copla (1945; Şarkımın Sesleri) ve Animal de fondo’dur (1947; Alttaki Hayvan).

Platero y yo’nun Akşit Göktürk tarafından yapılan Türkçe çevirisi 1969’da Türk Dil Kurumu Çeviri Ödülü’ne değer görülmüş, bazı bölümlerinin çevirisinden oluşan Sevgili Küçük Eşeğim ise 1978’de yayımlanmıştır.