7. Kıta isimleri: Avrasya, Asya, Avrupa, Afrika, Amerika, Antarktika, Avustralya.

8. Deniz, okyanus, göl, akar su, boğaz, geçit isimleri: Akdeniz, Karadeniz, Manş Denizi, Büyük Okyanus, Atlas Okyanusu; Van Gölü, Hazar Denizi, Beyşehir Gölü, Kızılırmak, Yeşilırmak, Sakarya, Seyhan, Fırat, Nil, İstanbul Boğazı, Panama Geçidi, Süveyş Kanalı …

9. Dağ, tepe, ova, yayla isimleri: Elmadağ, Uludağ, Ağrı Dağı, Erciyes (dağı), Everest Tepesi, Çukurova, Konya Ovası…

“Konya Ovası, Van Gölü, Ağrı Dağı” gibi her iki harfi de büyük yazılan özel isimlere dikkat edilirse, birinci kelimenin zaten il olarak mevcut olduğu; ikinci kelime eklenince oluşan ismin o ile ait ama yeni ve özel bir varlığı karşıladığı görülür. Hâlbuki Hürriyet gazetesi, Nil nehri, Ankara şehri, Fırat nehri, Erciyes dağı gibi örneklerde birinci kelime büyük, ikinci kelime de küçük harfle başlamaktadır. Bunun sebebi bu kelimelere eklenen ikinci kelimelerle yeni bir özel isim oluşturulmuş olmamasıdır. Hürriyet zaten bir gazete adı; Nil zaten bir nehir adı; Ankara zaten bir şehir adı; Erciyes zaten bir dağ adıdır.

10. Gezegen ve yıldız adları: Merih, Mars, Jüpiter, Venüs, Küçükayı…

11. Dünya, güneş ve ay kelimeleri terim olarak (astronomi ve coğrafya terimi) kullanılıyorsa özel isim olduğu için büyük; diğer anlamlarında (gerçek, mecaz, yan, eş, deyim vb.) kullanılıyorsa cins ismi olduğu için küçük harfle başlar:

• Ay’ın yakından çekilmiş fotoğrafları insanlığı pek şaşırtmıştı.
• Yazın Güneş ışınları Dünya’ya dik olarak gelir.
• Türkiye’nin birçok yerinde insanlar Güneş tutulmasını seyretti.
• Sabahtan beri dünya kadar yer dolaştık.
• Şair sevgilisinin yüzünü aya benzetir. (ayın kendisine değil, görünüşüne)

12. Kitap, gazete, dergi, eser isimleri: Çalıkuşu (roman), Cumhuriyet (gazetesi), Milliyet (gazetesi); Varlık (dergisi), Türk Dili (dergisi); Resimli Türk Edebiyatı Tarihi …

13. Hayvanlara takılan özel isimler: Tekir, Karabaş, Yumoş, Minnoş, Pamuk…

2. CİNS İSİMLER: 

Aynı cinsten olan varlıkların ortak isimleridir. Dilin temel kavramları cins (tür) isimleridir.

Örnek: taş, yol, ağaç, ırmak, kitap, dergi, yaprak, ev, çocuk, su, sıra, hayal, düşünce, sıla, özlem, taraf, ceza…

Başlıca Cins İsimleri:

1. Vücudun bölümleri ve organ isimleri: baş, kol, el, ayak…
2. Akrabalık isimleri: ana, baba, kardeş, dayı, hala, teyze…
3. Araç, eşya isimleri: kaşık, makas, bardak, iplik, iğne…
4. Hayvan ve bitki isimleri: kedi, kartal, fındık, ceviz, kiraz…
5. Kavramlar: düşünce, hedef, zekâ, temenni…
6. İş, meslek; meslek sahibi simleri: öğretmenlik, öğretmen, avukat, işçi, memur, profesyonel, futbolcu…
7. Giyecek isimleri: ceket, ayakkabı, gömlek, eldiven…
8. Yiyecek isimleri: elma, yemek, ekmek, biber…
9. İçecek isimleri: su, meşrubat, gazoz…
10. Sayı isimleri: on, beş yüz, bir…
11. Renk isimleri: sarı, kıpkırmızı, mor…
12. Nitelik isimleri: büyük, kocaman, dairesel…
13. Zaman isimleri: ay, saat, dakika, yıl…
14. Soru Kelimeleri: ne, kim, hangi…

Bazı cins isimlerin özel isim olarak kullanıldığı görülür:

• tırmık: bir ziraat aleti.
• Tırmık: bir kedinin özel adı
• ozan: şair
• Ozan: erkek ismi

B. MADDELERİNE GÖRE İSİMLER

İsimler, karşıladıkları varlıkların beş duyu organından herhangi biriyle algılanıp algılanamamasına göre ikiye ayrılırlar.

1. Somut İsim:

Beş duyudan herhangi biriyle algılayabildiğimiz, kavrayabildiğimiz varlık ve kavramların isimleridir. Yani somut varlıkları karşılayan isimlere somut isimler denir. Bu isimler, herkes tarafından görülen, bilinen, hissedilen, cismi olan, varlığı kişiden kişiye değişmeyen varlıkları karşılarlar.

• su, toprak, ağaç, ses, televizyon, rüzgâr, sarı, mavi, duman, koku…

2. Soyut İsim:

Beş duyudan herhangi biriyle algılanamayan, madde hâlinde bulunmayan ve zihnimizle kavradığımız veya var olduğuna (akla, ruha, sezgiye, inanca bağlı olarak) inandığımız varlıkların isimleridir.

• sevinç, şüphe, tezat, Allah, cesaret, keder, korku, aşk, melek, ruh, şeytan…

C. VARLIKLARIN SAYILARINA GÖRE İSİMLER

1. Tekil isim:

Tek varlığı belirten ve karşılayan, yapıca tekil olan (topluluk isimleri hariç) kelimelerdir. kendi, ben, çocuk, kalem, defter…

Not: Tür adı olan her kelime, o türden tek varlığı anlattığı gibi; biçimce çoğullanmadığı hâlde o türün tümünü ya da bir bölümünü de anlatabilir. Bu durumda da tekil sayılırlar.

• İnsan, düşünen, konuşan bir varlıktır. (bütün insanlar)
• Çiçek, susuzluktan kurumuş. (herhangi bir çiçek)

2. Çoğul isim:

Yapısında, anlamında birden çok varlığı barındıran, çokluk eki almış isimlerdir. Cins isimlerinin çoğulu yapılır.

•  onlar, evler, fikirler, merkezler, dünyalar, kuşlar, böcekler, kelebekler, arılar…

Not: Şekil yönüyle çoğul olmadığı, çokluk eki almadığı hâlde anlamca çoğul olan kelimeler vardır.

• Seçmen, tercihini yarın ortaya koyacak.
• Asker, sınırları bekliyor.
• Genç yaşta saçı dökülmüş.

Bu cümlelerde seçmen, asker ve saç kelimeleri tekil oldukları hâlde anlamca çokluk bildirmektedirler. Bunlar, topluluk isimleri değildir.

Not: Bazı durumlarda özel isimlere de çoğul eki getirilir.

Çokluk eki -lar/ler eklendiği kelimeye şu anlamları katar:

a) Aile anlamı katar; -gil ekinin yerine kullanılır, yapım eki görevinde olduğu için ayrılmadan yazılır.

• Yarın Ahmetlere gideceğiz.
• İzmir’e, amcamlara/dedemlere/teyzemlere gideceğiz.  (burada özel isme getirilmemiş.)
• Aliler bize gelecekler.

b) Benzerleri anlamı katar, kesme işaretiyle ayırarak yazılır:

• Bu millet nice Fatih’ler, Kemal’ler yetiştirecektir.
• Bu topraklarda ne Çaldıran’lar, ne Ridaniye’ler yaşandı.

c) Aynı ismi taşıyanları belirtir:

• Sınıftaki Ali’ler ayağa kalksın.
• Hüseyin’lerin hepsi buraya gelsin.

d) Abartma anlamı katar: Çalışmak için ta Almanya’lara gitti.

e) Topluluk, soy kavramı bildirir: Osmanlılar, Türkler, Yunanlar, Adanalılar, Konyalılar…

3. Topluluk İsmi: 

Yapıca tekil, ancak anlam bakımından çoğul olan; aynı türe dahil birden çok varlığı anlatan isimlerdir. Teklerden oluşan topluluğu, çokluğu bildiren kelimelere denir.

• ordu, sürü, orman, sınıf, okul, millet…

Not: Topluluk isimleri de çokluk eki alabilir. Bu durumda aynı topluluktan birden fazla olduğu ifade edilmiş olur. Ordular, ormanlar, sürüler.

Not: “-°z” ekinin de eklendiği sözcüğe topluluk anlamı kattığını ifade eden dil bilimciler de vardır:

• iki-z, beş-iz, dörd-üz

D. YAPILARINA GÖRE İSİMLER

İsimler kaç kelimeden oluştuklarına ve yapım eki alıp almadıklarına göre de sınıflandırılırlar.

1. Basit İsim:

Herhangi bir yapım eki almamış, kök hâlindeki isimlere basit isim denir. Çekim eki almış hâlde kullanılabilirler. Türemiş ve birleşik kelimeler yaparken bunlara yapım ekleri getirilir.

• İnsan, kelebek, gölge, yaprak(lar), kağıt(ta), kuş(u), çiçek(ler), dağ(dan), bir(de) …

Basit isimlerimizin çoğu tek hecelidir, ama bütün basit isimler tek heceli zannedilmemeli.

Basit isimler, daha küçük ve anlamlı parçalara ayrılamazlar. Meselâ “kelebek kelimesini kel-ebek şeklinde ikiye ayırıp “kel” diye anlamlı bir kelime bulabiliriz gibi bir düşünce yanlıştır. Çünkü parça ile bütün arasında her zaman -az ya da çok- bir anlam ilgisi bulunmalıdır.

2. Türemiş isim: 

İsim veya fiil kök ve gövdeleriyle yansıma kelimelere bir yapım ekinin getirilmesiyle oluşturulmuş, şekil ve anlam olarak yeni isimlere denir.

İsimden türeyenler:

• kömürlük, kitaplık, tuzluk, başlık, kulaklık, gecelik, gençlik, insanlık, Türklük, çocukluk, hanımlık, kardeşlik, Müslümanlık, kulluk, erkeklik, bilgelik, bayramlık, kışlık, akşamlık, gömleklik, iyilik, güzellik, küçüklük, öğretmenlik, doktorluk, veterinerlik, eczacılık, arıcılık, demircilik, kılavuzluk, rehberlik…

Yansımalardan türeyenler:

• çıtır-tı, cızır-tı, şakır-tı, şıkır-tı, homur-tu, gıcır-tı, patır-tı

Fiilden türeyenler:

• gel-mek, oku-mak, ye-mek, iç-mek, çalış-mak…
• yemek, çakmak, ekmek, ilmek, kaymak,
• başlama, okuma, yazma, nakletme, hasta olma, danışma, sevme, inanma…

3. Birleşik İsim: 

Birleşik isimler, birden fazla kelimenin bir araya gelip yeni bir varlığı veya kavramı karşılayacak şekilde kalıplaşarak oluşturdukları, anlam ve şekil bakımından yeni isimlerdir.

Birleşik ismi oluşturan kelimeler arasına herhangi bir ek veya kelime giremez; girerse bu kelime grubu birleşik isim olmaktan çıkar, belirtili isim tamlaması veya başka bir kelime grubu olur.

Bu isimler anlam bakımından tam bir kalıplaşmaya uğradıkları için tek bir kelime olarak kabul edilir ve bu şekilde kullanılırlar.

Türkçe’de üç yolla birleşik isim yapılır:

• Anlam kayması yoluyla
• Ses kaynaşması yoluyla
• Kelime sınıfı kayması yoluyla

a. Anlam kayması yoluyla:

Birincisi: Birleşik ismi oluşturan kelimelerin tamamı (genellikle iki kelimeden oluşurlar) anlam kaybına uğrar.

• Hanımeli, aslanağzı, katırtırnağı, devetabanı, suçiçeği, demirbaş, denizaltı, kuşpalazı…

İkincisi: Kelimelerden sadece birincisi anlam kaybına uğrar:

• Adamotu, yayın balığı, ince hastalık…
• Akçaağaç, akçakavak, akciğer, karabiber, alageyik…
• Başbakan, başyazar, başhekim…

Üçüncüsü: İkinci kelime anlamını kaybeder:

• Karatavuk, yer elması, karafatma…

b. Ses kaynaşması yoluyla: cumartesi (cuma ertesi), pazartesi (pazar ertesi), kahvaltı (kahve altı), çörotu (çörek otu), peki (pek iyi) …

c. Kelime sınıfı kayması yoluyla:

• kaptıkaçtı, külbastı, mirasyedi, dedikodu, hünkârbeğendi, albastı, gecekondu…
• örtbas, sıkboğaz, alaşağı, ateşkes, kapkaççı…
• giderayak, bilirkişi, vatansever, hacıyatmaz, cankurtaran…
• elverişli, rasgele, albeni, çalçene…

Ayrıca bakınız ⇒ Birleşik Kelimelerin Yazılışı

Buraya kadar yapılan tasnife göre her kelimenin birden fazla özelliği vardır:

• Varlıklara verilişine göre: özel isim, cins ismi
• Maddelerine göre : soyut, somut
• Varlıkların sayılarına göre : tekil isim, çoğul isim, topluluk ismi
• Yapılarına göre: basit, türemiş, birleşik

Örnekler:

• el: cins ismi; somut, tekil, basit isim
• düşünce: cins ismi; soyut, tekil, türemiş isim
• kitaplıklar: cins ismi; somut, çoğul, türemiş isim
• ayakkabı: cins ismi; somut, tekil, birleşik isim
• ordu: cins ismi; somut, topluluk ismi, basit isim
• Ankara: özel isim; somut, tekil, basit isim
• Çanakkale: özel isim; somut, tekil, birleşik isim.

İSİMLERDE KÜÇÜLTME

Bir varlığın, bir ismin küçüklüğü genel olarak, başına getirilen “küçük, mini, ufak” gibi sıfatlarla ifade edilir:Küçük köy, ufak el, mini kasa…

Bazen bu sıfatların yerini “Cİk, -Ceğİz” ekleri tutar. Bu ekler isimlere küçültme anlamı katar.

• küçük tepe > tepecik
• küçük çocuk > çocukcağız

Not: Bu ekler her zaman küçültme anlamı katmayabilir; acıma ve sevgi; zavallılık ve küçümseme anlamları da katabilir:

• Serçecik daldan dala atlıyor. (acıma)
• Adamcağız korka korka ayağa kalkar.  (acıma)
• Bebeciğimi çok özledim, diyordu. (sevgi)
• küçük insan > insancık (zavallılık)
• zavallı kelimeler > zavallı kelimecikler (küçümseme)

“k” sesi ile biten sıfatlara -Cİk eki getirildiğinde sıfatın sonundaki “k” düşer:

• küçük > küçücük
• ufak > ufacık
• alçak > alçacık
• minik > minicik

“-cE, -İmsİ, -İmtrak” ekleri de küçültme anlamı katar:

• küçük > küçükçe
• büyük > büyükçe
• iri > irice
• yeşil > yeşilimsi
• sarı > sarımtırak 

İSMİN HÂLLERİ:

İsimleri isimlere, fiillere, edatlara bağlayan, diğer kelimelerle ilişki kurarak isimlerin cümlede görev kazanmasını sağlayan eklere isim hâl ekleri denir. İsimlerin bu ekleri alarak yüklendikleri görevlere ismin hâlleri denir.

1. Yalın  Hâl (Nominatif):

Eki yoktur.İsimlerin hiçbir hâl eki almamış hâlleridir. Çoğul, iyelik ve bildirme eki almış olabilir. Bu durumda da yalın hâlde sayılırlar.

• ev, okul, yol, çocuk, fikir, baba(sı), defter(ler), çalışkan(dır)…

Yapım ekleri de ismin yalın durumunu değiştirmez:

• kalemlik, bilgili, susuz, meslektaş…

Birleşik isimler de hâl eki almamışlarsa yalındırlar:

• dershane, tanksavar, gecekondu, bilirkişi…

2. Belirtme (Yükleme) Hâli: 

ı, -i, -u, -ü eklerini alan isimler bu duruma girer. Bu isimler genellikle belirtili nesne olur.

• Defteri, okulu…  Ali kitabı aldı. (Belirtili  nesne)
• ev-i gördüm, kapı-y-ı açtım, okul-u boyadılar, gül-ü koparmayın…

Not: Türkçede üç çeşit -i (-ı, -u, -ü) eki vardır. Bunları birbirine karıştırmamalıyız.

• Köyü güzelmiş (iyelik eki)
• Köyü gezdiler (hal eki)
• Ört-ü, diz-i (fiilden isim yapma eki)

3. Yönelme Hâli:

“-E” ekiyle yapılır. Yüklemin yöneldiği yeri, nesneyi ya da kavramı gösterir.

Yönelme hâlinde, ismin belirttiği kavrama yöneliş, dönme, yaklaşma, ulaşma söz konusudur. Yönelme hâlindeki kelimeler cümlede dolaylı tümleç ve yüklem olabilir. Dolaylı tümleç, yükleme sorulan “neye, kime, nereye” sorularının cevabıdır. Sinema-y-a git, ev-e dön…

4. Bulunma Hâli: 

“-dE” ekiyle yapılır. Eylemin yapıldığı yeri, nesneyi ya da soyut kavramı bildirir. Genellikle “kimde, nede, nerede” sorularına cevap vererek dolaylı tümleç olur.

• Babamda hiç para yoktu. (Kimde)
• ev-de oturma, okul-da öğren, yurt-ta kaldı, devlet-te bulunuyor…

5. Ayrılma (Uzaklaşma, Çıkma) Hâli:

“-dEn” ekiyle yapılır. Eklendiği kelimeyi dolaylı tümleç yapar; “çıkma, ayrılma, uzaklaşma” bildirir. İsmin ayrılma hâli, yani dolaylı tümleç, yükleme sorulan “nereden, kimden, neden” sorularının cevabıdır. okul-dan çıktı, ev-den ayrıldı, yurt-tan geliyor, devlet-ten istedi…

-den ekini alan isimler  bazen zarf tümleci olur.

• Sıkıntıdan her tarafı sivilce doldu. (Zarf tümleci)

-den eki, bazen yapım eki olarak kullanılır. Bu durumda ya sıfat ya da zarf görevi üstlenir.

• Candan dost, toptan satış, içten davranış…

-den eki bazen belirtili isim tamlamalarındaki tamlayan eki -ın, -in, -un, -ün ‘ün yerini tutabilir.

• Çocukların biri ⇒ Çocuklardan biri.

-den ekini alan kelimelerle ikilemeler yapılabilir.

• Derinden derine sesler geliyor.

-den ekini alan kelimelerle üstünlük anlamı taşıyan sıfat öbekleri oluşturulabilir.

• Gülden kırmızı yanak, Pamuktan beyaz eller…

6. Eşitlik Hâli: 

“-CE” ekiyle yapılır. Bu hâldeki kelimeler cümlede zarf tümleci ve yüklem olarak kullanılır.

• Onun davranışları çok zaman delicedir.
• Bu okulda yıllarca çalıştım dedi.
• O gün sizi saatlerce bekledik.
• Bu kararı sınıfça aldık.
• Bugün milletçe sevinçliyiz.

7. Vasıta Hâli: 

“ile” edatı kullanılarak yapılır. “i” düşürülerek kullanılır. Bu hâldeki kelimeler cümlede zarf tümleci, edat tümleci ve yüklem olarak kullanılır.

• Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan. (edat tüml.)
• İşi kolaylıkla başardı.
• Ayağına gelen topa hızla vurdu.
• Babasını sevinçle karşıladı.
• O artık bizimledir.
• Öğrencileriyle geziye gitmişti.
• Arabasıyla evimize kadar getirdi.
• İğneyle kuyu kazıyorsun.
• Rüzgârın etkisiyle dallar sallandı.
• Sonbaharın gelmesiyle soğuklar artmıştı.
• Zilin sesiyle yarışma bitti.

8. İlgi Hâli (Tamlayan Hâli): 

“-(n)İn“, “-dEn” ekleriyle yapılır ya da yalın hâldedir.

• Kitabın yaprağı yırtılmış.
• Ceket düğmesi
• Öğrencilerden biri …

İSİM TAMLAMALARI

İki veya daha fazla ismin, yeni bir anlam meydana getirecek şekilde birlikte kullanılmasıyla oluşan söz gruplarına isim tamlaması denir.  Ad takımı şeklinde de söylenebilir.

İsim tamlamalarında ilk isme tamlayan; ikinci isme tamlanan denir. Bu kural iki isimden oluşan tamlamalar için geçerlidir. İkiden fazla isimden oluşan tamlamalarda genellikle son isim tamlanan diğerleri tamlayan olur. Fakat bu kurala uymayanlar da vardır.

Bahçenin / duvarı.
Tamlayan Tamlanan

Bahçenin duvarının boyasının / rengi.
Tamlayan                                       Tamlanan

Bizim okulun/ tahta kapısı 
Tamlayan          Tamlanan            

İsim tamlamalarının çeşitleri ve özellikleri şöyledir:

1-BELİRTİLİ İSİM TAMLAMASI

Tamlayan -ın, -in, -un, -ün , tamlanan -ı, -i, -u, -ü eklerinden birini alır. Tamlayan sesli harfle biterse -n kaynaştırma harfi; tamlanan sesli harfle biterse -s kaynaştırma harfi kullanılır. Bahçe-n-in kapı-s-ı

NOT : * “Su” ve “ne” kelimeleri bu kurala uymaz. Örnek: Su-y-un tad-ı, ne-y-in tad-ı.

• • Zamirler tamlayan veya tamlanan olabilir. Örnek: Bizim evimiz. Çocukların birkaçı…
  • Tamlanan isim sayı veya belirsizlik bildiren bir kelime olursa, tamlayan eki -ın, -in, -un, -ün yerine-den, -dan eki gelebilir. (Adamların ikisi….Adamlardan ikisi)
  • Bazı belirtili isim tamlamaları, sıfat tamlamasının ters çevrilmesiyle oluşur. (Taze balık…Balığın tazesi)
  • Bazı belirtili isim tamlamalarında tamlayan ve tamlanan yer değiştirir. (Çok verimlidir ovası Konya’nın…) (Konya’nın ovası…) 

2-BELİRTİSİZ İSİM TAMLAMASI

* Tamlayan, tamlama eklerini almaz. Tamlanan -ı, -i, -u, -ü eklerini alır.

• Bahçe kapısı, gönül dostu…

* Tamlayan somut veya soyut isim olabilir:

• Kitap kabı, duygu yoğunluğu

* Tamlanan somut, soyut isim veya isimleşmiş olabilir:

• Masa örtüsü, gurbet düşüncesi, dünya güzeli.(İsimleşmiş sıfat)

* Tamlayan çoğul eki alabilir:

• Öğretmenler odası…

* “Kendi” kelimesi, belirtisiz isim tamlamalarında tamlayan olabilir. Bunun dışındaki zamirler belirtisiz isim tamlamalarında tamlayan ve tamlanan olmaz.: Kendi evi…

* İsim-fiiller tamlanan olabilir:

• Gece yürüyüşü…

* Bazı belirtisiz isim tamlamaları kendisinden sonra gelen ismi niteler ve sıfat görevi kazanabilir:

• Deniz mavisi gömlek….

Bazı belirtisiz isim tamlamalarında tamlama eki günlük konuşmada düşebilir:

• Hatay sokağı…Hatay sokak.

Bu durumun yazıda gösterilmesi yanlıştır. (Lokanta Bahar) veya (Bahar Lokanta) yanlıştır. Doğrusu (Bahar Lokantası) şeklinde olacaktır.

* Bu tamlamalarda mecazlı anlatım görülebilir: Laf salatası, ömür törpüsü…

* Bazı belirtisiz isim tamlamaları kalıplaşarak birleşik kelime olmuştur: Kuşadası, hanımeli..

* Bazı belirtisiz isim tamlamalarının başına bir sıfat gelebilir: Kırmızı kadın ceketi…

* Bazen belirtisiz isim tamlamalarında sıfatın başa gelmesi dil yanlışlığına yol açar: Devlet Eski Bakanı (Doğru)… Eski Devlet Bakanı (Yanlış)

3. TAKISIZ İSİM TAMLAMASI

 Tamlayan ve tamlanan, tamlama eklerini almaz. Tamlayan, tamlananın hangi maddeden yapıldığını veya neye benzediğini bildirir. Takısız isim tamlamaları ile sıfat tamlamaları birbirine karıştırılmamalıdır.

4. ZİNCİRLEME İSİM TAMLAMASI

En azından üç isimden oluşan tamlamalara denir.

• Dedemin dedesinin dedesi,
• Ayşe’nin kardeşinin okul çantası.

5. KARMA TAMLAMA

Zincirleme tamlamayı oluşturan kelimelerden en az biri sıfat görevinde kullanılıyorsa böyle tamlamalara karma tamlama denir. Karma tamlamalar, isim tamlamalarının tamlayanı ile tamlananı arasına bir sıfat girmesiyle oluşabildiği gibi, iki sıfat tamlamasının birleşmesiyle de oluşabilir.

• Babamın eski ceketi
• Güzel Türkiye’nin güzel çayı

Ayrıca bakınız ⇒

SÖZCÜK TÜRLERİ:

• İsim (Ad)
• Fiiller (Eylemler)
• Zamir (Adıl)
• Sıfat (Önad)
• Zarf (Belirteç)
• Edat (İlgeç)
• Bağlaç
• Ünlem

Fiilimsiler
a) İsim-fiiller (Ad-Eylem)
b) Sıfat-Fiiller (Ortaç)
c) Zarf-Fiiller (Bağ-Fiil, Ulaç)