Mehmet Akif İnan Kimdir? Mehmet Akif İnan’ın Hayatı, Edebi Kişiliği, Eserleri

Mehmet Akif İnan, (d. 12 Temmuz 1940, Şanlıurfa – ö. 6 Ocak 2000, Şanlıurfa) Şair, yazar, araştırmacı, eğitimci, sendikacı.

1958’de Maraş Lisesi’nde bir grup arkadaşıyla “Derya” adlı bir gazete çıkardı. 1969’da Cahit Zarifoğlu, Nuri Pakdil, Erdem Beyazıt ve Rasim Özdenören’le Edebiyat dergisinin ve devamında Mavera dergisinin kurucusu oldu.

1972 yılından sonra Uşak İmam Hatip Okulu, Gazi Eğitim Enstitüsü ve Ankara Fen Lisesinde edebiyat öğretmenliği yaptı. 1992’de kurulan Eğitim – Bir Sendikası’nın ve 1995’te kurulan Memur – Sen’in genel başkanlığını yürüttü.

İlk yazı ve şiirleri 1957 yılında çıktı. Daha çok Edebiyat dergisinde çıkan yazıları ile tanındı.

Divan şiiri geleneği ve halk şiiri geleneğinden yararlanarak kaleme aldığı şiirleriyle 1960 yılından sonra gelişen “Yeni İslamcı Akım”ın önde gelen şairleri arasında yer aldı.

Gazel nazım biçimiyle yazdığı şiirleri ilgi çekmiştir: Yürek Gazeli, Umut Gazeli, Şehir Gazeli…

Mehmet Akif İnan’ın Ünlü şiirleri:

• Mescid-i Aksa,
• El Gazeli,
• Adsız Gazel,
• Terci-i Bend,
• Doğ Ey Güneş…

Mehmet Akif İnan’ın Eserleri:

Şiir:

• Hicret (1972),
• Tenha Sözler (1993)

Deneme-İnceleme:

• Edebiyat ve Medeniyet Üzerine,
• Din ve Uygarlık,
• Yeni Türk Edebiyatı (ders kitabı)

Şiirlerinden Örnekler:

Burç

I.

Ürkek tayların su içişi gibi
gezinir gözlerim çarşılarımda
Kuşlara ve güle ayarlı sesin
müjdedir en uzak okyanuslardan
Kelebek kervanı can gülüşünle
yıkadın zamanı karanlığından
Göğüme yıldızlar dağıtan gölgen
yorgun günlerimin kutlu limanı
Baharı bir tohum gibi izlerim
saçlarının yumşak ışıklarından
Ellerin yıldızlar yansımasıdır
onlardan okunur hikayelerim
Bir bahar yağmuru bana hitabın
cennet kıyılarından haber getiren

II.

Köpük demetleri gibi martılar
inerler hülyamın canevlerine
Gönlümün dem çeken bülbülleridir
akşamı sulara sarkıtan gökler
Gecenin ahengi kavrar elimi
gezdirir sevdanın sokaklarını
Bir irem bahçesi kuşanır dünyam
anılar koşarken sahralarımda
En kutlu sabahı muştular kokun
ilkyazlardan haber taşır kuşların
Alyardır dolanır ismin üstüne
dinlerim mehtabın fısıltısını
Dolunay denize selam gönderir
düşlere sevdalar yeşil çağlayan

III.
Şimdi uzaklardayım kanat sesinden
Rüya burçlarından gök şarkısından
Nerde o bahçeler sarmaşıklar ey
Köpüğün annesi bulutun gülü
O mercan adalar leylak türküler
Karınca treni kuşlar şöleni
Nasıl seyrederim sabahı sensiz
Güneşin denizi emzirmesini
Kırgın günlerimin sığınağını
Ararım cinnetin kuytularında

El Gazeli

Ellerine Sarın Kalbimin içini
O ayla boyanmış nar ellerine

Bahar ellerine giydir düşleri
Göksel şarkıları sar ellerine

O kar ellerine yar ellerine
Deme sabah akşam var ellerine

Rüzgar mı asker mi biçti yolumu
Önünde kaç engel var ellerine

Bitirip şu kara kuru ekmeği
Göç etsem diyorum yar ellerine.

Şehir Gazeli

Her eylem yeniden diriltir beni
Nehirler düşlerim göl kenarında

Ey deprem gel yetiş bu şehirlerin
Doğayı çarptıran konumlarına

Doğ ey güneş erit taştan adamı
Ve kurut taşları diken elleri

Babamın gölgesi koruyor beni
Oh ne güzel şehir bu eski şehir

Dönüştür ey kalbim bahçeli eve
Anlamı ezen o makinaları

Kurtuluş haberi olsun dünyaya
Ayırma üstümden bir an gölgeni

Yürek Gazeli

Senin hatıranla beni her akşam
dünyanın kirinden yuyar yüreğim

Düş kazılarımın bulgularını
umut sergisine koyar yüreğim

Bütün varlığımı billur sesine
ve özel rengine boyar yüreğim

Mehtaba çiçeğe ve bulutlara
cennet hayalini oyar yüreğim

Kanadısın zaman nehirlerimin
günleri seninle sayar yüreğim

Çevremi donatan yankılarına
sevdanın izine uyar yüreğim

Değil hayalinden akan sözleri
aklından geçeni duyar yüreğim

Bir günki anlarsam kayboluşunu
beni cinnetlere soyar yüreğim

Mehmet Akif İnan