Efruz Bey Romanı- Ömer Seyfettin

Efruz Bey Romanı – Ömer Seyfettin

Efruz Bey, Ömer Seyfettin’in romanı (1919). Yapıtta 1908’den I. Dünya Savaşının ortalarına kadar Türkiye’nin kültür yaşamında görülen çeşitli akım ve görüşlerle bunların temsilcileri Efruz Bey’in kişiliğinde somutlaştırılarak alaylı bir anlatımla eleştirilmiştir.

Roman, olay gelişimi bakımından birbirine bağlı olmayan dokuz öyküden oluşmaktadır. Öyküler arasındaki bağ hepsinin baş kişisi olan Efruz Bey aracılığıyla kurulmuştur.

“Hürriyet’e Lâyık Bir Kahraman”da Efruz Bey, kendisin 1908 Meşrutiyet’inin yaratıcısı olarak gösteren bir hürriyet kahramanıdır.
“Asiller Kulübü”nde bir köylülük düşkünü;
“Tam Bir Görüş”te köy ve köylü hayranı romantik bir aydın;
“Bilgi Bucağı’nda” adlı öyküde aşırı bir Türkçeci;
“Açık Hava Mektebi”nde gerçek dışı hayaller kuran bir eğitimci;
“İnat”ta bilimi yadsıyan sevgici bir düşünür;
“Sivrisinek”te ise kendini beğenmiş bir şarlatan olarak karşımıza çıkar.
“Akropal Hacısı’ ve “Beyaz Serçe” adlı öykülerse yazarca tasarlanmakla birlikte yazılamamıştır.

Pertev Naili Boratav, Efruz Bey’i Ömer Seyfettin’in Don Kişot’u olarak niteler. Ona göre “Ömer Seyfettin sağ kalsaydı belki de bu mevzuu daha da işleyecek, tam bir roman haline sokacaktı. Ama bu haliyle de Efruz Bey bir devrin ve bir muhitin romanı olarak ayakta duruyor. 1908’den Büyük Harp içine kadar gelen zamanı ve İstanbul münevver muhitinin satirik romanı…”

Yazarın da fantezi roman diye tanımladığı yapıt Vakit gazetesinde tefrika edilirken şu duyuruyla tanıtılmıştır: